Nieuws
Skireis Risoul 2024
Zaterdag 23 maart was het dan eindelijk zo ver: de jaarlijkse SVAAA Skireis!! Wederom gingen we naar het Franse studentenoord Risoul. Na een fantastische informatieavond en leerzame SnowWorld activiteit (ja, de VoCo lijkt wel op AC-non) werd het tijd om het voor het ‘echie’ te gaan doen. Nog fris en fruitig kwam iedereen aan bij station Amstel met hun koffers, tassen en sneeuwmateriaal. Maar de begeleiding heeft niemand overtroffen, het leek zowat dat zij ging verhuizen met al hun dozen truien, toilettassen, sokken en meer. De bus was er al snel, het inladen van de bagage was ook zo gedaan door onze gezellige buschauffeurs en we gingen op weg naar Frankrijk. Eerst nog even wat anderen ophalen in Utrecht en Den Bosch. Natuurlijk gingen zij naar de benedenverdieping van de bus, wij hadden de bovenverdieping geclaimd. Onderweg werd Amy nog ‘ordinair’ genoemd door de Amsterdamse buschauffeur omdat zij gouden oorbellen droeg (en nog wat opmerkingen, maar die laten we even voor wat ze zijn). We waren Nederland nog niet uit of het bier was al op (te danken aan de eerstejaars) wat de buschauffeur goed verbaasde. Even avondeten in Luxemburg, waar grote aantallen aan sigaretten werden ingeslagen, en vervolgens de nacht in. Ik moet zeggen, ik heb nog best prima geslapen, zeker in vergelijking met vorig jaar. Maar dat kunnen Emma, Mark en Roy zeker niet zeggen. Dankzij Tim, die het weer eens veel te warm had, werd de temperatuur zowat onder nul voorin de bus, precies waar de drie begeleiders zaten. In de ochtend hadden zij nog net geen ijspegels aan hun neus hangen; ik denk dat zij niet veel geslapen hebben…
Het werd tijd voor de uitdagende klim omhoog. Na een afslag gemist te hebben dacht de buschauffeur wel even de toeristische route te kunnen nemen. Maar na 3 haarspeldbochten ging het mis. Een aantal leden nog lagen te slapen, maar zij en degenen die al wakker waren opgeschrikt door een scheurend geluid onder de bus. Hup, ene buschauffeur naar buiten om te kijken, vond Milan niet goed genoeg dus hup, hij ook naar buiten en zo kwam de bus voorzichtig weer los en werd er toch maar een andere route gezocht omhoog. Rond een uur of 10 waren we er dan eindelijk, dus snel omkleden en richting het kantoor van Totally. Na het ontvangen en uitdelen van de bandjes, pasjes en QR-codes kon iedereen hun skimateriaal ophalen en werd het tijd om de berg op te gaan! En wat was het een heerlijke dag. Lekker zonnetje, goede sneeuw en perfecte Aperolletjes bovenop de berg. Heel lang was de dag niet, rond 17 uur gingen we inchecken. Maar toen kwam het bericht dat Lotte twee keer was gevallen en met de banaan naar beneden moest richting de EHBO. Gelukkig werd dit goed opgepakt door iedereen en konden we toch snel de kamers in. Deze waren in vergelijking met vorig jaar stukken beter en schoner, mooi meegenomen dus. Erg laat werd het niet, iedereen was moe dus na het avondeten werd het al snel rustig op de gangen.
Ook op maandag was het nog goed weer om te skiën. Waar het ene groepje het bij de groene pistes hield in het gebied van Risoul, pakte het andere groepje de uitdaging aan en nam de lift richting Vars. Vorig jaar konden we daar helaas niet heen, maar dit jaar wel dus er werd ook gelijk goed gebruik van gemaakt! De sneeuw smolt al snel weg waardoor het skiën goed lastig werd. Dus snel maar weer terug naar Risoul om te gaan après-skiën! Het bleek dat de Poolse technoweek, beter bekend als SnowShow Electronic Week, plaatsvond tijdens ons verblijf in Risoul. Een vette stage was daarom opgezet en harde techno werd gedraaid gedurende de namiddag en avonden. Voor velen wel leuk, maar een aantal vonden het ook niks en begaven zich naar hun kamers.
Op dinsdag sloeg het weer om en een flink pak sneeuw zorgde voor een totaal ander skigebied. Weer een nieuwe uitdaging, want alle pistes waren off-piste geworden. Gelukkig hadden we de verjaardag van Riccardo ’s avonds, dus begaven we ons allemaal naar de Yeti-grot. Een plek waar je constant op je hoede bent of er geen rare dingen in je drankje worden gedaan of een naald in je been krijgt. Klinkt misschien wat heftig, maar daar staat de ‘club’ helaas wel bekend om. Goed, de verjaardag van Riccardo werd even gevierd maar de sfeer was niet heel best. Snel weer naar bed dus om de volgende dag weer fris en fruitig te zijn.
Op woensdag begon het naast de grote hoeveelheid sneeuw die er was gevallen ook nog eens flink te waaien. Het zicht werd hierdoor zeer beperkt en het maakte de temperatuur zeker niet aangenaam. Ik geloof dat er wat mensen zijn die meer in de restaurants op de berg hebben gezeten dan dat ze op de piste stonden. Maar een aantal ervaren skiërs lieten zich niet uit het veld slaan en zochten nog meer uitdaging op in de bossen tussen de pistes in. Ondertussen was er ook een ziekte-uitbraak tussen de leden, dus als er mensen niet op de piste stonden of in de restaurants zaten, lagen ze hoogstwaarschijnlijk ziek in bed. Behalve Amy, die was natuurlijk te vinden in de Spa. De SnowShow week was nog steeds bezig, dus na het bikkelen op de pistes konden we genieten van een technoshow, in de sneeuw. Daarnaast nog een compliment naar al het eten wat er is gemaakt door de leden: pasta pesto, pannenkoeken, rijst en hamburgers stonden vaak op het menu. De hamburgers waren zelfs zo gewild dat er in de ene kamer plotseling 10 hamburgers waren verdwenen. Waar, wanneer, hoe en waarom weet niemand…
De laatste twee dagen vielen flink tegen. Het weer was niet bepaald verbeterd, sterker nog: de wind trok nog even flink aan. Hierdoor gingen veel liften dicht waardoor het skigebied flink beperkt werd. Veel kilometers werden er dus niet gemaakt, maar er werd wel lol gemaakt door de leden in de bospaadjes en centimeters gevallen sneeuw. Je kon aan iedereen duidelijk merken dat het energielevel laag was en het slaapgebrek niet meehielp aan de mood. Een sneeuwgevecht hielp hier gelukkig wel, sjonge wat werd er gelachen door een aantal. Op de laatste dag werd er nog een leuke groepsfoto gemaakt door Milan en actiefoto’s op de berg. Voordat de bus vertrok werd het laatste geld op de Yetipassen nog opgemaakt (voor Riccardo en Luuk was dit nog best wel veel) en we gingen weer richting de bus. Daar kwamen we er achter dat er nog een doos met oa sokken en een fles drank was achtergebleven bij de skiverhuur. Ik ben nog naar boven gerend, maar helaas was de winkel gesloten en moesten we de doos achterlaten. Gelukkig was onze begeleidster zo lief om de doos de dag daarna op te halen en mee te nemen naar Nederland. Ik kan gelukkig zeggen dat de doos weer in het bezit van de SVAAA is en dat er nog flink wat sokken in zitten (hint hint media).
De busrit terug verliep gelukkig ook soepel, de eerste twee uur werd er nog even een karaokesessie gehouden, maar daarna lag iedereen snel in coma. Daardoor leek de nacht snel voorbij te gaan en waren we snel weer in Amsterdam. Ik kan dus zeggen dat de skireis wederom zeer geslaagd is dit jaar, ondanks de weersomstandigheden! Volgend jaar komt er weer een vervolg, en dan zingen we hopelijk weer: “In Risoul, de lift naar boven!”
